On the road

Inmiddels alweer een dikke maand onderweg. Time flies when your having fun! We hebben al enorm veel moois gezien en veel indrukken opgedaan. We blijven nooit langer dan 1 nacht op dezelfde plaats en zien dus elke dag nieuwe dingen. Wat natuurlijk super gaaf is, maar soms zelfs een beetje vermoeiend. Daarom hebben we er voor gekozen  om op de plek waar we nu zijn, even 2 nachtjes te blijven. Stiekem best fijn om een dagje niet te rijden en uit te zoeken waar je naar toe gaat!(En kunt genieten van de waterval naast je en de mooie wandelingen) Je mag hier in Noorwegen op veel plekken gratis overnachten met je camper. Dit klinkt leuk en dat is het ook, maar veel van deze gratis plekken zijn een parkeerplekje vlak naast de weg. Aan de ene kant heb je dan uitzicht over een mooi meer of mooie bergen, maar aan de andere kant van je camper ligt de weg en rijden de auto’s met redelijke snelheid langs. Dit maakt dan ook dat je wandelend geen kant op kunt. Beetje jammer dus. Maar er zijn ook vele mooie gratis plekjes! Dit vergt alleen iets meer zoekwerk en flexibiliteit. Maar dat is voor ons geen probleem!
Zo vonden we een prachtige plek bij Buarbreen. Dit was een grote parkeerplaats voor mensen die daar wilden wandelen. (Onderaan het weggetje er naar toe stond dat je niet breder mocht zijn dan 2 meter. Maar ach, we zijn inmiddels wel wat gewend dus Mathieu durfde het risico te nemen en terecht!) We stonden onderaan de gletsjer met een mooie omgeving om ons heen. De volgende morgen gingen we vroeg oppad om naar die mooie gletsjer te klimmen. Deze wandeling was letterlijk klimmen en klauteren met wiebelige loopbruggen over de hard stromende rivier en hier en daar een touw als hulpmiddel. Dat was voor ons wel fijn maar voor Mila natuurlijk geen meerwaarde. Die heeft dan ook goed haar best gedaan om zover mogelijk mee om hoog te gaan. Tot 20 minuten voor de gletsjer vonden we het toch te gevaarlijk worden voor Mila, vooral de weg terug naar beneden. Omdat we dachten dat we wel bij de gletsjer konden komen is Mathieu verder gegaan en bleef ik met Mila wachten. Uiteindelijk kwam Mathieu erachter dat hij er toch niet bij kon, tenzij hij de hard stromende rivier over zou zwemmen. Nu is koud water niet echt Mathieu z’n ding, dus daar paste hij voor. Mathieu kwam er wel achter dat het laatste stuk alleen maar steiler werd dus het onmogelijk was om dat met een hond te doen dus blij dat we dat niet gedaan hebben!   We hebben de afgelopen week vele mooie routes gereden. We zagen hierdoor vele watervallen, hoge bergen, veel mist, woeste natuur en sneeuw! De sneeuw vond Mila geweldig en ging even helemaal uit haar dak. Erg leuk om te zien. Maar om al deze mooie dingen te zien en de unieke slaapplekjes te vinden kwamen er ook weer wat smalle wegen naar boven aan te pas met vele bochten. Eigenlijk zijn hier, waar wij rijden nergens echte 2 baans wegen, en dat heeft ook zijn charme. Je rijd tenslotte door de fjorden. Maar bepaalde wegen zijn extreem smal, terwijl je elkaar moet passeren in de onmogelijke bochten. Zo stonden wij dus een tijdje vast op zo’n leuke weg. Er kwamen 2 tourbussen naar beneden en vele autos en campers waaronder wij wilden boven. We konden allemaal niet langs elkaar heen en stonden dus volledig vast. Mathieu verzocht mij om wellicht de voorste auto even te gaan helpen, want ja ik heb natuurlijk een enorm goed inzicht wat zulke situaties betreft (Not!) Maar ik liet me van mijn beste kant zien en probeerde het. Helaas lukte het mij niet(verrassend he🤣)Maar gelukkig een andere man wel, en konden we uiteindelijk allemaal door rijden. Achteraf vertelde Mathieu dat deze route afgeraden werd aan onervaren camperaars en aan campers langer dan 5 meter. Dus….. maar goed dat ik daar achteraf pas tegen kwam!! Uiteindelijk was ik blij dat we boven waren met de meest mooie uitzichten en wandelingen! Omdat we zo hoog zaten, werden we de volgende dag in de mist wakker. We zaten compleet in de wolken. Dit was ook wel weer bijzonder! We reden toen de sneeuwweg “Laerdalsvegen”.  Heel veel sneeuw lag er niet maar hier en daar wel genoeg voor Mila om even in te rollen. Hoe verder we reden, hoe aparter het er uit zag en het uiteindelijk weer helemaal helder was. Via deze route kwamen we uiteindelijk bij de Laerdalstunnel. Dit is de langste tunnel van de wereld en is 24,5 km lang. Dat kunnen we ook weer afvinken! Vanuit de tunnel reden we naar Nærøfjord. Dit is het smalste fjord van Noorwegen en kun je erg mooi kayakken. We wilden erg graag met Mila hier het water op maar dit mocht helaas niet! Dus de volgende dag hebben we dit gedaan waar het wel mocht, in een Canadese kano maar waar het ietsje minder mooi was. Maar ach! We zien al genoeg moois! We hebben inmiddels ook de stad Bergen bezocht. Hier hebben we een nieuwe gasdrukregelaar kunnen kopen en dankzij handige Harrie(Mathieu) hebben we weer warm water en een kachel! Dus Noordkaap here we come! De stad was even wat anders dan alleen maar natuur. Het was leuk om te zien, maar de must do dingen waren enorm druk dus hebben we overgeslagen. Leuk om een paar uurtjes geweest te zijn maar toen waren we er wel weer klaar mee en gingen we met de trein weer naar onze camper. Vanuit daar reden we verder naar Gulen waar we op een plekje stonden aan het water, ik zat lekker een boekje te lezen, toen ik plotseling gespuid boven water hoorde. Oke ze zijn niet groot maar het waren bruinvissen! Het is familie van de kleine walvis dus toch super gaaf! Die zwommen zo maar even voor onze camper langs. Dat bevestigde maar weer dat we weer een top slaapplekje stonden!