Van drukke steden naar het Wilde Westen

Wat moet je met een dag vol regen, overal modder, en een verlaten dorp. Juist… even lekker schrijven over wat we de afgelopen dagen hebben meegemaakt..

Na het bezoeken van de stad Malaga waar het poepie druk was, leek het ons leuk om naar Gibraltar te gaan. Even voor de afwisseling een ander land. Gibraltar is een Brits overzees gelegen Iberisch Schiereiland bij de ingang van de middelandse zee. De rots van Gibraltar is hier de belangrijkste bezienswaardigheid van het gebied. Ook wel de apen rots genoemd. Zodra ik het woordje apen hoorde, was ik al enthousiast. Helaas was de kabelbaan naar de rots toe dicht ivm het slechte weer, en was de wandeling er naar toe te ver voor Mila. Overigens mogen er ook geen honden. Maar uiteraard zijn we op verdere verkenning gegaan in Gibraltar. We verbleven met de camper op een plaats net voor de douane aan een haven, met uitzicht op de rots. Vanuit hier gingen we met de fiets het stadje in. Er was strenge controle dus ook het Paspoort van Mila ging mee. Voor we door de douane kwamen fietsten we midden op het vliegveld. Bizar! Dit geeft de scheiding tussen Spanje en Engeland aan. We kwamen in een enorme drukte van toeterende auto’s en scooters. Eenmaal in het centrum hebben we de fietsen ergens neer gezet omdat het ons beter leek om te voet verder te gaan. In de stad zijn rode telefooncellen te vinden en dubbeldekkers. Dit is natuurlijk typisch Engels. Ook zijn er allemaal winkeltjes en terrasjes in de Mainstreet. Maar again.. druk! Het was leuk om te zien, en een Engels middagje te hebben, maar dat was genoeg. We bleven 1 nachtje en gingen weer door naar de volgende bestemming.

 We wilden richting Sevilla, dus met een tussenstop in Tarifa, het zuidelijkste puntje van Spanje en Europa, en waar je Marokko kunt zien liggen, zijn we in Sevilla aangekomen. We waren er allebei nog nooit geweest dus konden we deze stad niet overslaan. We verbleven op een groot parkeerplek midden in Sevilla. Hier stonden nog veel meer campers in alle soorten en maten. Dit nemen we maar voor lief…. We komen immers voor Sevilla! We hebben uitgezocht of er gefietst kan worden in de stad, en ja er zijn gelukkig fietspaden! Dit is altijd fijn. Geeft je toch een wat veiliger gevoel zo met Mila in de fietskar. De fietspaden zijn niet echt overzichtelijk en een bel op je fiets is wel een must, maar het ging prima! We hebben een paar hotspots bekeken, heerlijk tapas gegeten, en Mila heeft even haar boodschap achtergelaten midden in een winkelstraat. Nee, we hebben het natuurlijk netjes opgeruimd.😁 Lang leve de poepzakjes! Mathieu had last van zijn oog dus weer terug naar de “gezellige” parkeerplaats! Mathieu was er van overtuigd dat er iets in zijn oog zat. Ik zag het oog alsmaar roder worden, dus echt gerust was ik niet meer.(gezien Mathieu zijn ooggeschiedenis)😉 geluk bij een ongeluk zat er op 3 min lopen een oogcentrum die tot 20.30 open was. Lang leve de Spaanse tijden! Na een uur kwam meneer terug, waar ik vol spanning op het nieuws zat te wachten…. 50 euro verder, en een epileer behandeling. Bleek dat er een wimper haartje naar binnen gekruld was! Thankgod! Savonds in bed konden we nog lekker mee genieten van de bruisende stad. Een concert van trommels en wat allemaal nog meer. Het maakte genoeg geluid iniedergeval! 

Inmiddels zijn we weer uit de stedelijke drukte. We bevinden ons in El Rocio. Het wilde westen kun je het ook noemen. De Romeria naar El Rocio is een pelgrimstocht die op 2e pinksterdag eindigt bij het kerkje in El Rocio. Een erg mooi kerkje! 
Hier verblijven is een heel verschil met de afgelopen dagen die we in steden hebben doorgebracht. Je vind hier alleen maar zandweggetjes en paarden. Waar je normaal auto’s tegen komt, kom je hier mensen op paarden tegen. Dit is hun vervoer middel, zo gaan ze naar hun werk en zo doen ze boodschappen. Voor alle huizen, winkeltjes en restaurantjes staan houten balken waar de paarden aan vast kunnen staan. Echt geweldig om te zien. Met regen (wat het de hele dag al doet) zijn de zandweggetjes nog erger, maar het blijft uniek. Ook campers mogen niet in het dorp komen. (Believe me, dat wil je ook niet) Wij staan op een camping net buiten het dorp en fietsen daar naar toe. Wat ook weer uniek is, want wij zijn echt de enige op de fiets! Er omheen ligt een natuur gebied, 1 van de mooiste van Europa. Dit leek ons ideaal om te gaan wandelen… beetje jammer dat er geen honden mogen ivm de wilde dieren. 
Het is enorm fijn om weer in een rustige omgeving te staan. De steden zijn leuk voor de afwisseling maar wel met mate. Waar wij van genieten is een natuurrijke omgeving verkennen, en het zien van een blije hond die vrolijk rond kan huppelen ipv haar behoefte moeten doen in een volle winkelstraat.