De Noordkaap

23 augustus 2018 - Nordkapp, Noorwegen

Here we are again!
En dit keer als dertiger… in gezelschap van een groepje rendieren. Ik kon het niet laten om jullie weer even een update te geven, terwijl ik af en toe opkijk en prachtige witte en grijze rendieren met grote geweien voor me zie. (Ook Mila volgt elke stap die ze zetten aandachtig) Mathieu is op het moment naar het echt noordelijkste puntje aan het wandelen. 18 km. Dit kan alleen te voet. Dat betekend dat ik en Mila het rijk voor ons alleen hebben. Ook wel eens fijn! Morgen gaan we naar datgene wat je ook de Noordkaap mag noemen(maar dus niet echt het noordelijkste puntje is), en waar je gewoon met de auto kunt komen. Overigens gaan wij vanaf de (gratis) plek waar we nu staan, met de fiets, aangezien je met de camper 55 euro moet betalen om daar te parkeren.
Maar nu over alle belevenissen van de afgelopen weken. Na een tijdje op de Lofoten doorgebracht te hebben, zijn we naar de Vesterålen gegaan zoals ik in mijn vorige blog heb verteld. Ook hier was het erg mooi, maar ook veel wind en wat regen. Maar het hoogte punt was natuurlijk ons walvis avontuur in Andenes. Hier stonden we bij de haven waar we 2 dagen later de boot namen naar het eiland Senja. Helaas moesten we Mila een paar uurtjes in de camper achter laten terwijl wij met een ribboot walvissen gingen spotten. Dit was enorm gaaf. We hebben dit in Ijsland vorig jaar ook gedaan en dus was het niet onze 1e keer. Maar we genoten weer net zo erg! Misschien wel nog meer, aangezien ik dit keer maar weinig last had van zeeziekte.(jeeeuj!) 
We raceten eerst 40 min de zee op, naar een plek waar die dag waarschijnlijk zich een aantal walvissen zich zouden bevinden. Na een tijdje dobberen op de zee zagen we de 1e walvis. De 18 meter lange potvis. Niet normaal hoe groot zoiets is als je hem redelijk van dichtbij ziet! In je bootje ben je dan maar erg klein! Nadat deze walvis onder water is gegaan, blijft hij 30 tot 40 min onder water. Dus opzoek naar andere walvissen! We hebben hierna nog een andere potvis en een Noorse vinvis gezien. Na een paar uurtjes op zee, gingen we weer terug, met een voldaan gevoel. Ook al hebben we helaas geen orka’s gezien. Die zijn rond deze tijd van het jaar hier een stuk minder aanwezig dan wanneer het winter is. Dit wisten we natuurlijk ook wel, maar hopen kan altijd! 
Na de walvis safari gingen we naar een camping die zich iets onder andenes bevond. Hier hadden we 2 nachtjes gereserveerd. Dit omdat het een mooi gelegen camping was, we even een pauze hadden van het reizen, en… omdat we hier konden genieten van een hotpool!! Dit was heerlijk! Het was gelegen aan een strand waar Mila zich uit kon leven en eindelijk weer eens kon spelen met een andere hond.  We hebben een nacht met enorme harde wind gehad, althans zo voelde dankzij de hard schuddende camper. Maar dankzij de harde wind waren alle wolken de volgende dag weg  en liet de zon zich eindelijk weer eens zien! Ik heb hier heerlijk in mijn uppie een bergje opgewandeld met als gevolg weer een mooi uitzicht!  Hier hebben we dus 2 fijne dagen gehad.
  Hierna namen we de boot naar het eiland Senja. Hier was het wind en regen en dus zochten we een beschut plaatsje bij een Trollenpark. Waar ik de volgende dag 30 jaar werd! Buiten was het misschien triest, maar binnen was het feest! Mathieu had de camper versiert, gezorgd voor een lekker ontbijtje en Mila al uitgelaten in de regen. De dag begon dus goed. We hadden gepland om wat kilometers te maken gezien het slechte weer en wat dorpjes te bezoeken. Helaas was onderweg de knal…van mijn verjaardag. Een kleine ontmoeting met het busje achter ons. Na wat papier werk, en een complete rol ducktape op de achter bumper zijn we weer verder gereden en onze slaapplek voor die nacht gaan zoeken. Aan het einde van de dag kwam daar toch nog een zonnestraaltje en hebben we een stukje Noorse ijstaart in de zon kunnen eten. We hebben besloten om wel naar de Noordkaap door te rijden aangezien het er nog niet vriest of sneeuwt. We komen dus al snel op de Noordkaap route en komen steeds wat hoger. We hebben al snel de eerste rendieren gespot, die we met hele groepen tegelijk tegen kwamen. Soms verscholen in de bossen, ver weg op de grote groene vlaktes, of gewoon langs de weg. Soms met halsband, soms zonder. Ze zijn enorm mooi! Waar we nu overnachten lopen ze S avonds en s'ochtends gewoon om ons heen. Ze blijven op veilige afstand van de camper, maar ze zijn goed zichtbaar. Het zijn prachtige beesten. Hier krijgen we geen genoeg van! Waar ik al wel een beetje genoeg van krijg is de kou. Ook al dachten we genoeg warme kleding bij ons hadden, er kan nog best wat thermo kleding bij. We hebben inmiddels al een extra thermo shirt, warme jas en warme wandelbroek gekocht onderweg. Waar we enorm blij mee zijn en plezier van hebben. Morgen nog een tripje naar de toeristische Noordkaap en dan gaat onze reis weer naar beneden! Dan is onze volgende bestemming Finland!  Gezien de kou, en inmiddels bevroren vingers, zullen jullie het hier mee moeten doen en heb ik jullie weer genoeg verteld! 

2 Reacties

  1. Tieneke:
    23 augustus 2018
    Moooi verhaal nadine , jammer van de bevroren vingers.
    Fijn zoveeel rendieren , dat gaan jullie niet snel weer meemaken .
  2. Melissa de Heij:
    27 augustus 2018
    Wat een leuk stukje weer Nadine. Je kunt dit straks wel bundelen in een boek. Is echt leuk geschreven :)
    Heerlijk dat jullie nog zo genieten! Ga daar vooral mee door. Liefs van hier!